eindeloze nacht verhaal

ochtendschermings witte doek
is zwart gekleurd en ombenoemd
vanaf heden zal het als galajurk
nog alleen de maan maar bekleden

de kleermaker naait de hele nacht
hij meet, sneed af en doet zijn vak
trekt hier en daar de stof in vorm
een snoes van een kleed, 't is enorm

onsterfelijkheid was hem daarvoor beloofd
gewaardeerd wordt zijn werk, met rijkheid beloond
dure vezels, sieraden en vleugels van goud
gauw is hij klaar, al wordt het erg koud

nu hoort hij een vroege vogel zeiken
"ben je stom of wil jij 't niet begrijpen dat
als jij 't voltooid hebt de zon gaat verdwijnen?
de bijen, de bloemen, de loop der dingen
gaan veranderen, zodra die vogels niet zingen

en denk dat onder de duistere hemelstent
je alles leuke, gewone, de liefde dan kwijt bent
storm zal je oogsten voor 't zaaien van wind
jouw vermeende geluk is een ongewild kind

jij stijve drol, je vuilig domoor wie ben jij
nog alleen, waar is de rijkdom dan voor?"